Om de "geweldsspiraal te doorbreken", besluit de Commissaris van de Koningin in Noord-Holland, Roel de Wit, dat de transporten van het radioactief afval van Petten naar Den Helder in 't geniep anderhalve week vóór de geplande datum plaats zullen vinden. Zelfs de ME'ers die de transporten moeten begeleiden, krijgen te horen dat het om een oefening gaat. Toch zijn er in Den Helder al snel demonstranten/es aanwezig. Daar wordt de in de haast gevormde blokkades gewelddadig door de marechaussee ontruimd. Hierbij valt een vrouw van een zes meter hoog talud en raakt ernstig gewond. Terwijl actievoerend Nederland wakker gebeld wordt, wordt het grootste gedeelte van het afval vrijwel ongestoord vervoerd. Roel de Wit neemt deze maatregel, omdat de anti-dumpingsacties in '82 door de antikernenergie beweging zijn aangewezen als speerpunt en omdat hij ook wel in de gaten heeft dat er elk jaar sowieso al meer mensen aan mee doen en daarom de (terechte) indruk heeft, dat het wel eens zeer druk zou kunnen worden op de smalle wegen tussen Petten en Den Helder. De plannen van de anti-dumpingsgroepen, waar maanden aan gewerkt is, vallen in duigen. Geïmproviseerd zal er moeten worden. Toch zijn er 's middags zo'n 600 blokkeerders/sters. Het optreden van de politie hangt af van de omstandigheden: als het donker is (donderdagnacht en vrijdagavond) zeer hard en onbeschoft en overdag als er meer pers aanwezig is, veel minder gewelddadig. Verder zijn er bij Petten rechtse-demonstranten met T-shirts, waarop de tekst: Demonstranten zijn we zat. De aanvoerder van deze club is campinghouder Franssen. Ze proberen demonstranten/es te isoleren en in elkaar te slaan of in het Noord-Hollandskanaal te gooien. Dit lukt nauwelijks omdat iedereen zeer attent is en elkaar goed in de gaten houdt.
De ME gebruikt bij het opruimen van de blokkades de zgn. opbrengstokjes. Een vierkante stok van 37,6 cm lang en 2 cm dik. Ze steken die, met de armen gekruist, achter de hiel van iemand in een zitblokkade en slepen ze zo weg; een zeer pijnlijke ervaring.
Roel de Wit uit 's avonds op het NOS-journaal zijn tevredenheid met deze militaire operatie. De vervroeging van de transporten is echter zo geheim gehouden, dat de plaatselijke overheden nergens van weten en dat er in het ziekenhuis in Den Helder niet eens een arts aanwezig is, als daar de zwaargewonde vrouw (gebroken lendenwervels) binnen gebracht wordt. Het tevreden gezicht van De Wit zal de dagen erna toch wel enigszins nadenkend worden.
In november vindt in plaatselijke schouwburg de fototentoonstelling 'Zo was Den Helder (radio) aktief' plaats.

Bijlagen:

Vrijdagnacht: twee auto's volgeladen met verf, rotte eieren, vissen en lijm, het bekende materiaal. Op naar IJmond Transport in Beverwijk. Dat is een overkoepelende organisatie (Van Santen valt er bijvoorbeeld ook onder) en verdiend aan de afvaltransporten. In 4 minuten is de gevel vrolijk gekleurd, de ramen volgeplakt en de stank in de hal ondragelijk. Tegelijkertijd wordt er een brief gepost naar het ECN, de vakbonden, Den Haag, etc., waarin staat dat IJmond Transport voortaan afziet van vervoer bij de dumpingen. De brief ziet er heel echt uit en de Schager Courant en Trouw nemen het dan ook op

De ECN in Petten is weer eens de organisator en gastheer voor een congres van kernenergie-industrie en lobbyisten. Een jaarlijks fenomeen ondertussen, net als actie ertegen. Deze keer worden de deelnemers verrast nog voor het congres is begonnen. Op zondagvond, als ze zich opmaken voor de kennismakingsborrel in het sjieke restaurant Fort Kijkduin in Den Helder, blijkt de toegangsdeur met een grote ketting op slot. Onder het motto ‘No safe place for nuclear lobbyists’ worden de ruim 100 aanwezigen door actievoerders van het Landelijk Platform Tegen Kernenergie (LPTK) gewezen op de consequenties van kernenergie. Aan de bezoekers wordt een alternatief etentje aangeboden: radioactief besmette duif uit Sellafield, paddestoelen uit de buurt van Tsjernobyl, kaas uit Wales, en vis uit de Noorse wateren. Na een uur lukt het de politie om de ketting door te krijgen en kan het internationaal gezelschap alsnog naar binnen.

Bijlagen: