8 april 1999: Kaarten tegen HFR-splijtstof in ongeschikt opslaggebouw
|
Zoeken: den, anders, nl
Uitkomsten
Kalkar-heffing
In 1973 wordt het wetsontwerp 'financiering ontwikkeling snelle kweekreaktor' door min. Langman (EZ) ingediend. In maart en april wordt het behandeld in de kamer en wordt het wetsontwerp aangenomen met de stemmen van PvdA, PPR, CPN, D'66, PSP en de Boerenpartij tegen. Deze wet regelt hoe Nederland haar bijdrage aan de kweekreactor in Kalkar zal betalen: met een extra heffing van 3% op ieders elektriciteitsrekening.
Deze heffing die per 1 juli 1973 in gaat is een belangrijke accelerator in het verzet tegen kernenergie in Nederland. Al snel weigeren mensen die bijdrage te betalen en er ontstaan veel plaatselijke groepen die protesteren en verzet organiseren tegen Kalkar en de heffing. In totaal zullen duizenden mensen (en organisaties, politieke partijen en zelfs tientallen gemeenteraden) weigeren die 'kalkar-heffing' te betalen; vele individuen worden door de elektriciteitsmaatschappijen afgesloten.
De regering moet al snel bakzeil halen; al in 1974 schrijft Lubbers (minister EZ in kabinet Den Uyl) in de Energienota dat, hoewel de beslissing pas kort geleden is genomen "er nu reeds aanleiding (is) dit project en de toekomst daarvan opnieuw op zijn verdiensten te bezien". Hij kondigt aan dat de heffing per 1 januari 1977 beëindigd wordt, hoewel als einddatum 1-1-1980 wordt genoemd in de wet van 1973. Lubbers stelt ook een fonds in waar weigeraars hun geld op kunnen storten en haalt hiermee voor een deel de angel uit de strijd. Maar de kiem van een brede anti-kernenergie beweging is dan al gelegd.
In 1972, toen Nederland besloot mee te doen was het de planning dat de bouw in 1973 begon en de kweekreactor in 1978 geopend zou worden. De kosten zouden (incl. inflatie) fl. 1,5 miljard zijn. Nederland zou daarvan 212 miljoen betalen. De bouw begon op 24 april 1973 en was in 1985 voltooid. Het was wachten op de laatste vergunningen. Maar Kalkar werd, na een beslissing in 1990 van de Duitse regering om de reactor niet in gebruik te nemen, verkocht en is nu een (slecht lopend) pretpark. De totale bouwkosten worden geschat op ruim 10 miljard gulden (4, 5 miljard euro).
Pamflet bij grensovergangen
Bij grensovergangen bij Nijmegen en Arnhem wordt door jongeren van de ANVJ actie gevoerd tegen de Nederlandse deelname aan het Kalkar project. Automobilisten krijgen pamfletten waarin wordt geëist dat het kabinet Den Uyl zich terugtrekt uit het project "dat als plutoniumverschaffer tegemoet komt aan de revanchistische krachten in West-Duitsland".
Boycott reactorvaten voor Zuid-Afrika
De industriebond NVV (later samen met NKV tot FNV gefuseerd) besluit haar leden op te roepen tot een boycot van eventuele opdrachten tot het bouwen van reactorvaten voor Zuid-Afrika. Al sinds juli 1974 is er sprake van levering van 2 reactoren door het consortium RSV/VBB/Comprimo aan de Zuid-Afrikaanse elektriciteitsmaatschappij Escom. Het kabinet moet beslissen over een kredietgarantie voor de order en heeft het daar moeilijk mee. Vooral de PPR en later ook de PvdA (in het eerste kabinet Den Uyl -PvdA, PPR en KVP) willen niet. Lubbers (Min. EZ) zegt af te treden als de kredietgarantie niet door gaat. Het kabinet kan geen beslissing nemen en laat dead-line na dead-line verlopen met uitstel vragen. De order wordt uiteindelijk begin juni 1976 gegund aan Framatome. Lubbers treedt echter niet af.
Zes dagen lopen tegen kernafval
Demonstranten houden een zes dagen durende protesttocht van Groningen naar Den Haag, uit protest tegen de plannen tot proefboringen voor de mogelijke opslag van radioactief afval in Noord-Nederland. De 12de komen ze aan in Den Haag en bieden PvdA-kamerlid Meijer hun schoenen, een miniboortoren en een vat 'radioactief afval' aan. De standpunten van politieke partijen in Den Haag wijken af van die in de Noordelijke provincies waar alle partijen unaniem tegen proefboringen zijn.
'Windsurfers tegen koelwater' verstoren lobby-bijeenkomst
In Den Haag is op 27 september een bijeenkomst gepland over een industrie-eiland voor de Nederlandse kust waarop dan kerncentrales gebouwd kunnen gaan worden. In de nacht ervoor word door de ‘Windsurfers tegen Koelwater’ bij deelnemers auto’s en/of garagedeuren onklaar gemaakt, bij het organiserende ingenieursbureau Ferrante & Bakker in Hilversum ruiten ingegooid. ‘s Morgens worden deelnemers opgebeld met de mededeling dat het symposium verplaatst is. Voor de ingang van het gebouw is een picket-line, georganiseerd door stichting Laka. "Na jaren van relatieve rust roert de Nederlandse atoomlobby zich weer" concluderen ze. Gespreksonderwerp die dag zijn de acties en veel minder het project, waar dan ook niets meer van wordt vernomen.
Vrachtwagens radioactief zand en geld voor langer open houden Borssele
Vanaf de kerncentrale Borssele vertrekt Greenpeace met vrachtwagens vol 'radioactief zand' en 'geld'. Men wil op deze manier laten zien dat langer openhouden veel geld zal kosten en veel meer radioactief afval zal opleveren. Men dumpt het op het Binnenhof in Den Haag, waar de Tweede Kamer verder gaat met haar op 9 november begonnen debat over de modificatie (aanpassen aan nieuwe veiligheidseisen) van de kerncentrale en daarmee gepaard gaand, het al dan niet langer open houden. Min. Wijers (EZ) is tegen sluiting, CDA en VVD ook, PvdA is tegen langer open houden en D'66 weet het nog niet. Wat volgt is een maand lang onduidelijkheid over standpunten, meerderheden, kabinetsbeslissingen en de gevolgen daarvan.
Fietstochten naar Amsterdam vanaf nucleaire installaties
Vanuit 5 plekken (Almelo en Borssele vertrek 23ste, Dodewaard 24ste, Delft 25ste en Petten 26 april) vertrekken dezer dagen groepen fietsers die uiteindelijk 27 april moeten aankomen in Amsterdam bij de herdenking van 10 jaar Tsjernobyl. Op de 25ste bieden de fietsers uit Delft en Borssele in Den Haag aan minister Wijers een petitie aan waarin stopzetting van (steun aan) kernenergie en meer investeringen in energiebesparing en duurzame energie. De fietstochten worden georganiseerd door Jongeren Milieu Actief.
Zowel in Almelo als in Dodewaard blokkeren enkele 10-tallen actievoerders even de hoofdpoort voordat ze op hun stalen ros klimmen. Ze gaan op de grond liggen en verbeelden daarmee de slachtoffers van kernenergie.